Anader Kadın Kolları olarak depremin yaşandığı ilk andan itibaren hep sahalardayız. Telefonlarımız yirmidört saat açık. Kimin neye ihtiyacı var seferber olmuşuz. Diğer STK’larla sürekli iletişim halindeyiz. Gücümüz yettiğince hem deprem bölgesine, hem de şehrimize gelen depremzedelerimize yardıma koşuyoruz. Bıkmadan, usanmadan.  Yardım seferberliğinde adeta destan yazılıyor. Acı hepimizin, yara hepimizin. Bu acıyı dindirmek için canla, başla koşturuyoruz. Hakkını verelim hayırda yarışmak bu olsa gerek.

Ziyaretlerimizde kimin neye ihtiyacı varsa almak istiyoruz. Fakat temel ihtiyaçlar ev sahibi tarafından karşılanmış oluyor. Biz yine de elimiz boş gitmiyoruz.

Hatay’dan gelip kaldıkları otelde depremzede aileleri ziyarete ederek acılarına ortak olduk. Ailelerin evleri oturulamayacak derecede büyük hasarlı. Canlarını zor kurtardılar. Hikayeleri çok acı ama dinlemek bile onları rahatlatıyor. Anlatmak istiyorlar yaşadıkları korkuyu. Çünkü anlatınca acıların hafiflediğini hissediyorlar. Ziyaretimiz o kadar isabetli olmuş ki adeta canından biriyle karşılaşmışlar. Trabzon’luların yoğun ilgisinden çok memnunlar. Her şey ve herkes kendileri ve çocukları için seferber olmuş. Büyük oğlu Hüseyin İlkokula gidiyor. Otelde haber seyretmek yasak sadece çocuk kanalı açık. Çocuk kanalında ki siyah kurdeleyi merak ediyor Hüseyin. Anne “Oldukça hassas davranıyorum. Kelimeleri özenle seçiyorum. Oğlumu en az etkileyecek kelime bulmaya çalışıyorum. Buna rağmen yine de oğlum – Anne bir daha böyle şeyler söyleme çok üzülüyorum” diyor. Küçük depremzede Hiranur. Otelin neşe kaynağı. Tabi elimiz boş gitmedik. Hediyelerimizi aldık. İlla ki elimizden giymek istediler. Kendi elimizle giydirdik hediyelerimizi. Hiranur Anasınıfı öğrencisi olduğu için bizim hikaye okumamızı istedi. Israrla bütün hikayeleri elime tutuşturdu. Bıkmadan, usanmadan okuduk. Çok mutlu oldu.  Bir de hikayesi ilginç bir anı ile karşılaşıyoruz. Bir dermzedemizin kaynı. Trabzon’da okuyup, yuvasını kurup, öğretmen olarak iş hayatına atılıp ömrünün 15 yılını geçirdiği Trabzon’dan, memleket sevdası ağır basınca birkaç ay önce Hatay’a kesin dönüş yapıyor. Kader bu ki depreme yakalanıp tekrar Trabzon’a dönüş yapıyor. Daha onlarca, yüzlerce anı. Biz ne kadar evimizi, gönlümüzü açsak da onlar yine de memleketlerine döneceği günü bekliyorlar. Ve devletimiz sonsuz güvenleri var. Allah devletimize zeval vermesin. Birlik ve beraberliğimiz daim olsun.